தமிழ்மொழிப்பாட வகுப்புகளில் படிநிலை வளர்ச்சிகள்

உலகில் பல்வேறு நாடுகளில் தமிழ்மொழி பேசப்படுகிறது; கற்பிக்கப்படுகிறது. ஆனால் எல்லா நாடுகளிலும் கற்பித்தல் முறை ஒன்று போல் இல்லை. நாட்டுக்கு நாடு, இடத்திற்கு இடம், ஆசிரியருக்கு ஆசிரியருக்கு இம்மொழிக் கற்பித்தல் வேறுபடுகிறது. அவ்வகையில் எத்தனையோ அணுகுமுறைகளின் அடிப்படையில் தமிழ்மொழி கற்பிக்கப்பட்டாலும் கற்பிக்கும் முறையில் இருக்கும் அணுகுமுறைகளுக்கு ஏற்பக் கற்றல் கற்பித்தல் திறன்கள் வேறுபடுகின்றன. இதனை ஆய்வுமுறையில் ஆராய்ந்து கருத்துகளை வெளிப்படுத்தி உள்ளவர்கள் வெகு சிலரே. வகுப்பறையில் கற்பிக்கும் கூறுகளை எத்தனையோ விதமாக ஆய்வு செய்யலாம்; இருப்பினும் நாம் இங்குப் பார்க்க இருப்பது ஆசிரியர் கற்பிக்கும்போது படிநிலை வளர்ச்சிகளில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் எத்தகு கற்றல் கற்பித்தல் விளைவுகளை ஏற்படுத்துகின்றன என்பதையே ஆகும்.

படிநிலை வளர்ச்சி என்றால், வகுப்பறையில் கற்றல் நடைபெறுவதற்கு ஏற்ற வகையில் கற்பித்தல் முறைகளில் ஒரு குறிப்பிட்ட கால அளவு நடைபெறும் ஒரு நடவடிக்கை. அதாவது ஒரு குறிப்பிட்ட நடவடிக்கையிலிருந்து மற்றொரு நடவடிக்கைக்கு மாறுதல் ஆகும். இத்தகைய பல நடவடிக்கைகள் சேர்ந்ததுதான் ஒரு பாடம். பல பாடங்கள் சேர்ந்து அமைவதுதான் ஒரு கருப்பொருளை ஒட்டிய ஒரு தொகுதி. கற்றல் கற்பித்தலில் முக்கியமானதாகக் கருப்படும் இந்த படிநிலை வளர்ச்சி ஏன் வகுப்பறைகளில் முக்கியமானதாகக் கருதப்படுகிறது என்றால் கற்றல் கற்பித்தல் சுமூகமாக நடைபெறுவதற்கே ஆகும்.

ஆசிரியர்கள் வகுப்புகளில் பாடம் நடத்துகின்றபோது பத்து விதமான படிநிலை வளர்ச்சிகளில் ஈடுபடுகிறார்கள் என்று பேராசிரியர்கள் Luke, Freebody, Cazden, Lin ஆகியோர் கூறுகின்றனர். இவர்கள் பல ஆய்வாளர்களின் கருத்துகளை உள்வாங்கிக்கொண்டு பல வகுப்புகளை நேரிடையாகப் பார்த்து இந்த பத்து முறைகளை உருவாக்கியுள்ளனர். பத்து வகை படிநிலை வளர்ச்சிகள் வருமாறு.

1. ஆசிரியரின் விரிவுரை (தான் பாட்டில் பேசிக்கொண்டு போகும் போக்கில் அமைந்த விரிவுரை) {Whole Class Lecture (Monologues)}

ஆசிரியர் தான்பாட்டில் பாடம் நடத்திக்கொண்டு போவது. மாணவர்களோடு எவ்விதமான கலந்துரையாடலிலும் ஈடுபடுவதோ கலந்துரையாடல் வளர்வதற்கு இடம் கொடுப்பதோ கிடையாது. கிட்டதட்ட ஆசிரியரே பேசிக்கொண்டு போகும் போக்கு. மாணவர்களின் புரிந்துணர்வுக்காகவோ வினாக்களுக்காகவோ பதில்களுக்காகவோ காத்திராமல் பாடத்தை நடத்திக்கொண்டு போகும் நிலை.

2. வகுப்பறை கலந்துரையாடல் (Whole Class Elicitation and Discussion)

ஆசிரியர் மாணவர்களிடம் கீழ்நிலை மேல்நிலை வினாக்களைக் கேட்டல்; மாணவர்கள் நீண்டநேரம் பேச அனுமதித்தல்; பல்வேறு நிலைகளில் மாணவர்கள் உரையாட வாய்ப்பளித்தல்; மாணவர்கள் பேசுவதை வெண்பலகையிலோ வேறு குறிப்புகளின் வழியோ பதிவு செய்தல்; எவ்வித தடையும் இல்லாத உரையாடலுக்கு வழிவிடுதல்; மாணவர்கள் தங்களுக்கிடையே உரையாடலை வளர்த்துக்கொள்ளல்; அதற்கேற்பக் கருத்துகளைக் கூறுதல்; ஆசிரியர் சில வினாக்களின் வழி உரையாடலைத் திசை திருப்புதல்.

3. கேள்வி கேட்டு விடைகளைச் சரிபார்த்தல் {Whole Class Answer Checking (Initiate, Response, Evaluate)}

ஆசிரியர் கேள்வி கேட்டல், மாணவர்கள் பதில் கூறுதல், சரிபார்த்து மதிப்பீடு செய்தல் ஆசிரியர் தொடர்ச்சியாகப் பல வினாக்களைக் கேட்டு மாணவர்களிடமிருந்து ஒரு குறிப்பிட்ட பதிலைப் பெறுதல்.

4. ஒட்டு மொத்தமாக எல்லோரும் சேர்ந்து திரும்பத் திரும்பக் கூறுதல், அல்லது சேர்ந்து படித்தல் (Choral Repetition and / or Oral reading)

ஒட்டு மொத்தமாக எல்லோரும் சேர்ந்து திரும்பத் திரும்பக் கூறுதல், அல்லது சேர்ந்து படித்தல், பாடுதல், சேர்ந்து பதில் கூறுதல், உரக்கச் சத்தமாகப் படித்தல்
5. தனி வேலை (Individual seatwork)

மாணவர்கள் தாங்கள் சொந்தமாக வேலையைச் செய்தல். எடுத்துக்காட்டுக்கு மெளனமாக வாசித்தல், கட்டுரை அல்லது கருத்தறிதல் பகுதியைச் செய்தல்

6. சிறு குழு வேலை (Small group Work)

மாணவர்கள் சிறு சிறு குழுவாக இருந்து வேலை செய்தல். எடுத்துக்காட்டாக கட்டுரை, கருத்தறிதல் செய்யக் கருத்துகளைத் தயாரித்தல், மொழிப்பயிற்சி நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடுதல்.

7. சிறு தேர்வு (Test taking)

மாணவர்கள் வகுப்புத் தேர்வு அல்லது தேர்வு எழுதுதல்

8. ஒட்டுமொத்த வகுப்பறை நடவடிக்கைகள் அல்லது விளக்கக் காட்சிகள்
(Whole Class Demonstration or Activity)

வகுப்பறையில் நடைபெறும் ஒரு விளையாட்டை ஆசிரியர் வழிநடத்துதல்; அல்லது விளையாட்டு நடைபெறத் தூண்டுதல்; ஒரு விளையாட்டை விளையாடிக் காட்டல்; அறிவியல் சோதனைகளைகச் செய்து காட்டல்; இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மாணவர்களை ஈடுபடுத்திக் காட்டல். உதாரணமாக ஆசிரியர் மாணவர்களை குழு குழுவாகப் பாகம் ஏற்று நடித்துக் காட்டக் கூறுதல், குழுவாகக் கதை கூறச் சொல்லுதல், வகுப்பு முழுவதையும் வாசித்தல், பாடுதல், முதலிய பல நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடுத்துதல்.

9. மாணவர்கள் படைத்தல் (student demonstrations / presentations)

மாணவர்கள் திரும்பத் திரும்பக் கூறுதல்; வெண்பலகையில் எழுதிக்காட்டல்; எழுதியதை வைத்துப் பேசுதல்; மாணவர்கள் தாங்கள் எழுதியதை ஒளி ஊடுருவிக் கருவியின் மூலம் படைத்தல்; அனுபவத்தின் மூலம் படைத்தல். வாசித்தல், பாடுதல், கதை கூறுதல், பாகம் ஏற்று நடித்தல்,

10. சோதனைக்கூடச் சோதைனை முறை/ செய்முறை விளக்கம் (Laboratory/ Hands-on Experiments)

மேற்கண்ட பத்துவகையான படிநிலை வளர்ச்சிகளும் தமிழ் வகுப்புகளில் எவ்வாறு இடம்பெறுகின்ற என்பதைக் கண்டறியும் பொருட்டுப் பயிற்சி பெற்ற ஆசிரியர்களின் வகுப்புகளில் ஆய்வு செய்யப்பட்டது. வெவ்வேறு ஆசிரியர்க்ள நடத்திய 21 தொகுதிகள் அடங்கிய 81 வகுப்புகள் ஆய்வுக்கு உட்பட்டன. இந்த 81 வகுப்புகளில் மொத்தமாக 357 படிநிலை வளர்ச்சிகள் இடம்பெற்றன. இவற்றுள் சோதனைக்கூடச் சோதனைமுறைகளைத் தவிர்த்த ஏனைய ஒன்பது படிநிலை வளர்ச்சிகளும் இடம்பெற்றன. அவை
Whole Class Answer Checking (IRE) 25.1 % Whole class Elicitation and discussion 17.7 % Small group work 16.4 % Individual seatwork-14.1 % Whole Class Lecture (Monologues) 9.9 % Student demonstration/presentation-8.4 % Choral Repetition and / or Oral reading-4.3 % Whole class demonstration or Activity-3.1 % Test taking 1.0 %
இருப்பினும் அதிகமாக இடம்பெற்ற படிநிலை வளர்ச்சிகள் மூன்றே.

பொதுவாகத் தமிழ் வகுப்புகளில் படிநிலை வளர்ச்சிகள் படிப் படியாக இடம்பெற்றுள்ளதையும் பலவகையான படிநிலை வளர்ச்சிகள் விரவி வந்துள்ளதையும் காணமுடிகிறது. எடுத்துக்காட்டாகப் புராணக்கதைகள் என்னும் தலைப்பில் அமைந்த பாடத்தில் முதலில் மெளன வாசிப்பும் (individual seatwork) தொடர்ந்து உரக்க வாசித்தலும் (Oral Reading) இடம்பெற்றன. அவற்றைத் தொடர்ந்து பனுவலைப் பற்றிய விளக்கமும் கருத்தறிதல் வினாக்களுக்குரிய விளக்கமும் (IRE) இடம்பெற்றன. தொடர்ந்து பனுவலைப் பற்றிய கலந்துரையாடலும் (Elicitation and discussion) பின்பு பனுவலைப் போல் வேறு ஒரு கதை உருவாக்கமும் (Individual seatwork) இடம்பெற்றன. இவ்வாறு இந்தப் பாடத்தில் ஐந்து படிநிலைகள் இடம்பெற்றுள்ளன. இந்த ஒவ்வொரு படிநிலைகளும் எத்தனை நிமிடங்கள் இடம்பெற்றுள்ளன என்று கணக்கிடப்பெற்றுக் குறிப்பு எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டுள்ளன.

காரண காரியங்களோடு வளரச்சி அடையும் படிநிலைகள்
தமிழ்பாட வகுப்புகளில் ஒரு படிநிலை வளர்ச்சிக்கும் அடுத்த படிநிலை வளர்ச்சிக்கும் உள்ள தொடர்பு ஏற்புடையதாகக் காரண காரியங்களோடு தொடர்புடையதாக அமைந்துள்ளன. அதனோடு மாணவர்களுக்குக் கொடுக்கப்படும் பயிற்சிகளும் காரண காரியங்களுக்கு உட்பட்டே அமைகின்றன. எடுத்துக்காட்டுக்குச் சிங்கப்பூர் வரலாறு என்னும் பாடத்தில் முதலில் மெளன வாசிப்பும் தொடர்ந்து உரக்க வாசித்தலும் அடுத்துப் பாடத்தைப் பற்றிய விளக்கம் இடம்பெற்றன. தொடர்ந்து கருத்தறிதல் வினாக்களுக்கு விடைகள் கண்டறியப்பெற்றன. அதனைத் தொடர்ந்து இலக்கணக் கூறுகளும் பாடக் கருப்பொருளின் அடிப்படையில் பயிற்சியும் இடம்பெற்றன. இவை அனைத்தும் கருப்பொருள் அடிப்படையில் அமைந்திருந்தன.

மோசமான படிநிலை வளர்ச்சியில் அமைந்த ஒரு பாடம்.
ஒரு நல்ல படிநிலை வளர்ச்சியைப் பற்றி அறிந்துகொள்ள வேண்டுமென்றால் எந்தெந்தத் தவறான கூறுகள் அவற்றில் இடம்பெறக் கூடாது என்பதையும் அறிந்துகொள்ள வேண்டும். அதற்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைப் பார்ப்போம்.

விழாக்கள் என்னும் தலைப்பில் அமைந்த ஒரு பாடம். விழாக்கள் என்னும் தலைப்பில் அமைந்த ஒரு கருத்தறிதல் பகுதியை ஆசிரியர் முதலில் நடத்தினார். தொடர்ந்து விழாக்காலங்களில் அணியப்படும் ஆடைகளைப் பற்றி ஆசிரியர் விளக்கம் கொடுத்தார். அடுத்த வகுப்பில் ஆசிரியர் எழுவாய் பயனிலை செயப்படுப்பொருள் பாடம் நடத்தினார். இந்த இலக்கணப்பாடம் கருப்பொருளை ஒட்டி அமையாததோடு முதல் நாள் நடத்திய விழாக்கால ஆடைகளோடும் தொடர்புடையதாக அமையவில்லை. வகுப்பு முடியப் பத்து நிமிடங்கள் இருக்கின்ற வேளையில் ஆசிரியர் சிங்கப்பூரில் கொண்டாடப்படும் விழாக்கள் தொடர்பாகப் பேசச் சொன்னார். இத்தகு படிநிலை வளர்ச்சிகள் கருப்பொருளின் அடிப்படையில் பார்க்கும்போது காரண காரியங்களோடு தொடர்புடையதாக அமையவில்லை.

தொடர்பற்ற படிநிலை வளர்ச்சிகளால் ஏற்படும் சிக்கல்கள்
தயார்நிலையில் வரச்சொன்ன தலைப்பை ஒட்டித்தான் பாடம் நடத்துவார் என்னும் எண்ணத்தில் வந்த மாணவர்களின் எதிர்பார்ப்புகள் பொய்யாக்கப்படுகின்றன. அவர்களுடைய ஆர்வம் இதனால் சிதைகிறது. அதோடு மாணவர்கள் சற்றும் எதிர்பார்க்காத வேளையில், போதுமான நேரம் இல்லாதபோது தயார் நிலையில் வரச்சொன்னத் தலைப்புத் தொடர்பாகப் பாடத்தை ஆசிரியர் தொடர்கின்றார். இதனால் மாணவர்கள் முழுமையாக அப்பாடத்தில் இடம்பெற இயலாமல் போய்விடுகின்றது. மேலும் பாடத்திலும் ஆர்வம் குறைகின்றது. மாணவர்கள் தயாரித்து வந்த செய்திகளை வகுப்பறையில் முறையாகப் பரிமாறிக்கொள்ள முடியவில்லை. ஆசிரியரும் அவற்றை முறையாக ஏற்றுப் பாரட்டவில்லை. இதனால் மாணவர்கள் கற்றலில் ஊக்கம் இழக்கின்றனர்.

படிநிலை வளர்ச்சிகளின் கால அளவு

ஆய்வுக்குட்பட்ட பாடங்களில் காணப்பட்ட 357 படிநிலைகளில் 123 படிநிலைகள் ஐந்து நிமிடமோ அதற்குக் குறைவாகவோ அமைந்துள்ளன. குறிப்பாகத் “தனி வேலை” என்னும் படிநிலையில் 33.4% அளவு ஐந்து நிமிடங்களோ அதற்குக் குறைவாகவோ அமைந்துள்ளது. 35.3% அளவு ஐந்து நிமிடத்திலிருந்து பத்து நிமிடங்களுக்குள்ளாக அமைந்துள்ளது. “சிறு குழுவேலை” என்னும் படிநிலைவளர்ச்சி 27.8% ஐந்து நிமிடங்கள் அதற்குக் குறைவாகவும் 46.4 % ஐந்து நிமிடத்திலிருந்து பத்து நிமிடங்களுக்கு உள்ளாகவும் அமைந்துள்ளன.

எடுத்துக்காட்டிற்கு (படிநிலை வளர்ச்சி காரண காரியத் தொடர்போடு அமைந்திருந்தாலும்) ஒருநிலையிலிருந்து அடுத்த நிலைக்குத் துரிதமாகச் செல்லும் நிலை பின்வருமாறு உள்ளது.
பாடத்தலைப்பு உறவுகள்.

படி 1

ஆசிரியர் மாணவர்களைக் குழுக்களாகப் பிரிந்துக்கொண்டு பாடத்தில் உள்ள படத்தைப் பற்றிக் கலந்துரையாடச் சொல்லல் (5 நிமிடங்கள்)

படி2.

ஒவ்வொரு குழுவும் படங்களைப் பற்றி என்ன நினைக்கின்றனர் என்பதை வகுப்பறையில் படைத்துக் காட்டுதல் (5 நிமிடங்கள்)

படி3.

ஆசிரியர் படங்களைப் பற்றி இரண்டு நிமிடங்கள் பேசுதல். அதே வேளையில் மாணவர்களை வகுப்பின் முன்வந்து தனக்கு ஏற்பட்ட ஒரு மறக்க முடியாத சம்பவத்தைப் பற்றிப் படத்தை ஒட்டிப் பேசச் சொல்லுதல் (5 நிமிடங்கள்)
இங்கு மூன்று நிமிடங்களில் மாணவர்களுக்கு ஏற்பட்ட மறக்க முடியாத ஒரு சம்பவத்தை ஆசிரியர் பேசச் சொல்லுகிறார்.

இவ்வாறு படிநிலை வளர்ச்சிகள் ஒரு படிநிலையிலிருந்து அடுத்த படிநிலைக்கு மிக விரைவாகப் போகும் போக்கினைக் காட்டுகிறது. இந்நிலையினால் மாணவர்கள் தாங்கள் ஒருநிலையில் ஈடுபட்டிருக்கும்போது அல்லது இருக்கும்போது அடுத்த நிலைக்கு வெகு விரைவாகப் போகத் தள்ளப்படுகிறார்கள். மேலும் தாங்கள் எந்தப் படிநிலையில் அல்லது எந்தச் செயலில் ஈடுபட்டு இருந்தார்களோ அதனைச் சரிவரச் செய்துமுடிக்க முடியாமலும் புரிந்துகொள்ள முடியாமலும் போகிறார்கள் என்பதை ஆய்வு காட்டுகிறது. ஓரு சீரான கற்றலுக்கு இது இடையூறாக அமைந்து விடுகிறது. சிங்கப்பூர்ச் சூழலில் தமிழ்மொழியைக் கற்பிக்கும் ஆசிரியர்கள் வெறும் கருத்துகளை மட்டும் அறிவு பெறுவதற்காகக் கூறிக்கொண்டு போகுதல் சரியல்ல. மாணவர்களின் மொழி வளர்ச்சி அடையவும் நேரம் கொடுத்துக் கற்பிக்க வேண்டியது அவசியம். மாணவர்கள் பேச எழுத அவர்களுக்குப் போதிய நேரம் அவசியமாகும்.

இவ்வாறு ஆசிரியர்கள் விரைவாகப் பாடத்தை நடத்துவதற்குப் பல காரணங்கள் இருக்கின்றன. வகுப்பைக் காலதாமதமாக ஆரம்பித்து முன்னதாகவே முடிக்க வேண்டிய சூழல். அனைத்துத் தமிழ் மாணவர்களும் ஒரே நேரத்தில் ஒன்றாக வந்து சேராமல் ஒருவர் இருவராக வகுப்பிற்கு வருதல். பாடத்திட்டத்தைக் குறிப்பிட்ட கால அளவுக்குள் முடிக்கவேண்டிய கட்டாயம். கணினி இணைப்புக் கிடைப்பதில் ஏற்படக்கூடிய காலதாமதம். மாணவர்களின் மெத்தனப்போக்கு.

தமிழ் வகுப்புகளில் இடம்பெறும் படிநிலை வளர்ச்சிகளைப் பார்க்கும்போது தமிழாசிரியர்கள் மூன்று வகையான படிநிலை வளர்ச்சிகளை அதிகமாகக் கையாளுவதைப் பார்க்க முடிகிறது. அவை
Whole Class Answer Checking (IRE) 25.1 % Small group work 16.4 % Whole class Elicitation and discussion 17.7 %

1. Whole Class Answer Checking (IRE) 25.1%

தமிழாசிரியர்களிடையே பிரபலமாக இருக்கும் படிநிலை இது. அதாவது மொத்தம் 357 படிநிலை வளர்ச்சிகளில் 90 முறை (25.1%) இது தமிழாசிரியர்களால் கையாளப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும் அனேக நேரங்களில் இப்படிநிலை வளர்ச்சி சரியான முறையில் பயன்படுத்தப்படவில்லை.

ஆசிரியர் மாணவர்களிடம் வினாக்களைக் கேட்கின்ற பொழுதும் மாணவர்கள் பதில் கூற முயற்சி செய்கின்ற பொழுதும் ஆசிரியர் போதுமான நேரம் மாணவர்களுக்குக் கொடுப்பதில்லை. ஆசிரியர் தொடர்ச்சியாகப் பல வினாக்களைக் கேட்டு விடைகளை மாணவரிடமிருந்து பெற முயற்சி செய்தாலும் போதுமான நேரம் கொடுக்காததினால் மாணவர்கள் விடை கூற இயலாது போய்விடுகிறது. மாணவர்கள் பதில் கூறச் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கின்ற பொழுதே ஆசிரியர் விடைகளைத் தாமே கூறிவிடுகின்றார். அல்லது வேறொரு மாணவர்க்கு அந்த வாய்ப்பினை வழங்கிவிடுகின்றார். இதனால் பின்தங்கிய மாணவனுக்குப் பதிலளிக்க வாய்பில்லாமல் செய்து விடுகின்றார்; அல்லது மீண்டும் மீண்டும் கெட்டிக்கார மாணவனுக்கே அந்த வாய்ப்பினை வழங்கி அவனிடமிருந்து மட்டுமே பதிலைப் பெறுகிறார். இதனால் வகுப்பறையில் சராசரி அல்லது சராசரிக்குக் கீழ் உள்ள மாணவர்கள் பாடங்களில் முழுமையாகப் பங்குகொள்ள முடியாத நிலை ஏற்படுகின்றது.

2. Whole Class elicitation and discussion 17.7%

தமிழாசிரியர்கள் மத்தியில் அடுத்த நிலையில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள படிநிலை “வகுப்பறை கலந்துரையாடல்”. ஆய்வுக்குட்பட்ட பகுதியைப் பார்க்கும்போது இந்தப் படிநிலை வளர்ச்சி 63 (17.7%) முறை இடம்பெற்றுள்ளது.

ஆசிரியர் மாணவர்களிடம் வினாக்களைக் கேட்கின்ற பொழுது அவற்றுள் 68 விழுக்காட்டு வினாக்கள் கீழ்நிலை வினாக்களாக அமைகின்றன. 32 விழுக்காட்டு அளவு மேல்நிலை வினாக்களாக இருந்தாலும் பதில் கூறும் மாணவர்களுள் 61.3 விழுக்காட்டினர் மிகச் சுருக்கமாக ஓரிரு சொற்களில் தங்கள் பதில்களைத் தருகின்றனர்; அல்லது பதிலே கூறமால் இருந்து விடுகின்றனர். இப்படி மேல் நிலை வினாக்கள் கேட்காததினாலும் பதில்கள் விரிவாக இல்லாததினாலும் வகுப்பறையில் கலந்துரையாடல்கள் நிகழ்வது குறைந்து காணப்படுகிறது. இன்னும் சொல்லப்போனால் வகுப்பறை ஆசிரிரியர் மையமாகவே (Teacher Centered) விளங்குகிறது. மாணவர்கள் மையமாக (Student Centered) விளங்கவில்லை.

பொதுவாக ஆசிரியர்களால் கீழ்நிலை வினாக்கள் கேட்கப்படுகின்றதனாலும் மேல்நிலை வினாக்களில் மாணவர்கள் அதிக ஈடுபாடு காட்டாததினாலும் வகுப்பறையில் கலந்துரையாடல் அதிகம் நடைபெறவில்லை. இதற்கு மாணவர்களுக்கு விடை தெரியாதது மட்டும் ஒரு காரணம் அல்ல. மாணவர்கள் தமிழ் மொழியைத் தைரியமாகப் பேச முன்வராததும் ஒரு காரணமாகும். மாணவர்களிடம் மொழி வளம் இல்லாததும், தன்னம்பிக்கை இல்லாததும் மேலும் சில காரணங்களாக அமைகின்றன. அடுத்துத் தொடர்ச்சியாகத் தமிழில் பேச அவர்களால் இயலவில்லை அல்லது விரும்பவில்லை.

சிற்சில இடங்களில் ஆங்கிலம் கலந்து பேசுவதை அல்லது தமிழ்ச்சொற்கள் தெரியாதபொழுது ஆங்கிலச்சொற்கள் கலந்து பேசுவதை ஆசிரியர் அனுமதித்தால் இந்த உரையாடல் நீள வாய்ப்பு உள்ளது. அதற்காக ஆங்கிலம் கலந்து பேசுவதை முழுமையாக அனுமதிக்கக் கூடாது. இடம் பொருள் ஏவல் அறிந்து கொடுக்கப்படும் தலைப்பு எதைப் பற்றியது என்பதை அறிந்து ஆசிரியர் இதனை முடிவு செய்தல் வேண்டும். இது தமிழ் பேசாது இருக்கும் மாணவர்களுக்குக் குறைந்த பட்சம் ஆங்கிலம் கலந்தாவது தமிழ் பேச வாய்ப்பு அளிக்கும்.

3. Small group work 16.4%

ஆய்வுக்குட்பட்ட பகுதியைப் பார்க்கும்போது இந்தக் “குழுவேலை” படிநிலை 59 (16.4%) முறை இடம்பெற்று மூன்றாம் நிலையில் உள்ளது. இருப்பினும் இப்படிநிலை வளர்ச்சி குறிப்பிட்டுச் சொல்லும் அளவு திறமையாகக் கையாளப்படவில்லை.

குழு நிலை வளர்ச்சியில் பல்வேறு கூறுகளில் ஆசிரியர் கவனம் செலுத்த வேண்டும். ஒரு குழுவில் அனைத்துத் தர நிலையிலும் உள்ள மாணவர்கள் இடம்பெற வேண்டும். அதாவது கெட்டிக்கார மாணவர்கள் சராசரி மாணவர்கள் சராசரிக்குக கீழ் உள்ள மாணவர்கள் என்று அமைய வேண்டும். கெட்டிக்கார மாணவர்களை ஒரு குழுவிலும் பின்தங்கிய மாணவர்களை ஒரு குழுவிலும் அமைப்பது சரியல்ல. அடுத்து ஒவ்வொரு குழுவிலும் சுமார் மூன்றிலிருந்து ஐந்து எண்ணிக்கைகளுள் மாணவர்கள் இடம்பெறுவது நல்லது. இது மாணவர்களின் எண்ணிக்கையைப் பொறுத்து மாறுபடும்.

குழுக்கள் அமர்ந்து நடவடிக்கைகளில் ஈடும்படும்போது அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துப் பேசிக்கொள்ளத்தக்க வகையில் அமர்தல் வேண்டும். அதற்கு ஏற்றார்போல் நாற்காலிகளை நகர்த்திக் கொள்ளவது அவசியம். குழு வேலைகளுக்கு நடவடிக்கைகளுக்கு ஏற்ப நேரம் ஓதுக்குதல் வேண்டும்.
மேலும் குழுவிலிருந்து ஓரிரு மாணவர்களையே மீண்டும் மீண்டும் கூப்பிட்டுக் குழு வேலை தொடர்பான செயல்களைச் செய்யச் சொல்லக்கூடாது. குழுவில் அனைத்து மாணவர்களின் பங்களிப்பும் சரிவர அமைவதல் வேண்டும். ஓரிரு மாணவர்கள் மட்டும் பங்கெடுத்துக்கொண்டு மீதமுள்ள மாணவர்கள் பங்கெடுக்காமல் இருப்பது சரியல்ல.

மேற்கண்ட கூறுகளைக் கவனத்தில்கொண்டு ஆய்வின் முடிவுகளைப் பார்க்கும்போது குழு நிலை படிவளர்ச்சியில் 31 விழுக்காட்டு அளவு மாணவர்கள் குழுக்களாகப் பிரிந்து அமராமல் வரிசை வரிசையாக (2-3) அமர்ந்த நிலையிலேயே தங்கள் குழு வேலைகளில் ஈடுபட்டுள்ளனர். இதனால் குழுவிலுள்ள மாணவர்களின் பங்களிப்புச் சரிசமமாக இருக்க வாய்ப்பில்லாமல் போயுள்ளது. இங்கு முக்கியமாகக் கவனிக்க வேண்டியது என்னவென்றால் போதுமான இட வசதி இருந்தும் குழு உறுப்பினர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்க்கும்படி சரிவர அமரவில்லை. இதனால் கூடிக்கற்றல் என்னும் அணுகுமுறை இவ்வகுப்புகளில் சரிவரப் பயன்படாமல் போயுள்ளது. குழு உறுப்பினர்கள் ஒவ்வொருவரும் அதில் பங்கெடுத்துப் படைக்க வேண்டும் என்னும் நிலை இருந்தும் ஒவ்வொரு குழுவிலும் ஓரிருவர் மட்டுமே பங்கெடுத்துள்ளனர்.

முடிவுரை

காரண காரிய முறையில் படிநிலை வளர்ச்சிகளை அமைத்தல் வேண்டும். படிநிலைக்கு ஏற்ப மாணவர்களுக்கு நேரம் கொடுத்தல் வேண்டும். சிறு குழு வேலையில் அனைத்து மாணவர்களும் பங்கேற்கும்படி செய்தல் வேண்டும். குழுவாக அமர்ந்து பேசுவதற்கு ஏற்ப இருக்கைகளை மாற்றி அமைத்தல் வேண்டும். அறிவு வளர்ச்சியை மட்டும் நோக்கிப் பாடம் நடத்தாமல் மாணவர்களின் தமிழ்மொழி வளர்ச்சிக்கும் நேரம் ஒதுக்கிக் கற்பித்தல் வேண்டும்.

கற்பித்தல் என்பது ஒரு கலை அது பயிற்சியின் மூலமே செம்மையடைகின்றது. எனவே ஆசிரியர்கள் திட்டமிட்டு மாணவர்களின் நிலை உணர்ந்து கற்பிக்கும்போது சிறப்பான கற்றல் கற்பித்தல் நிகழ வாய்ப்பு உள்ளது.


தமிழ்மொழிப்பாட வகுப்புகளில் படிநிலை வளர்ச்சிகள்Instructional Phases in Tamil Language Classrooms
கட்டுரையாளர்கள்
டாக்டர் ஆ ரா சிவகுமாரன்
துணைப் பேராசிரியர்
ஆசிய மொழிகள் மற்றும் பண்பாடுகள் துறை
தேசியக் கல்விக் கழகம்
நன்யாங் தொழில்நுட்பப் பல்கலைக் கழகம்

செல்வி அ சங்கீதா
ஆய்வு உதவியாளர்
ஆசிரியவியல் மற்றும் பயிற்சி குறித்த ஆய்வு மையம்
தேசியக் கல்விக் கழகம்